بریج و روتر از ملزومات مهم شبکه‌ها هستند که ممکن است در ظاهر یکسان باشند، اما روش کاری متفاوت از یکدیگر دارند. بریج دستگاهی است که برای شبکه‌سازی استفاده می‌شود و اجازه می‌دهد دو یا چند شبکه به یکدیگر متصل شوند و در نهایت شاهد شکل‌گیری یک شبکه واحد باشیم. روتر دستگاهی است که وظیفه اصلی آن مسیریابی است. به عبارت دقیق‌تر روتر سعی می‌کند بهترین مسیر را برای بسته‌ها انتخاب کند تا به مقصد برسند.بریج یکی از دستگاه‌های نسبتا ساده شبکه است که در لایه 2 مدل شبکه و بر پایه مک‌آدرس کار می‌کند. روتر دستگاه پیچیده‌تری است که در لایه 3 مدل شبکه و بر مبنای آدرس آیپی کار می‌کند. بریج قادر نیست هیچ ترافیکی را مسدود کند، اما روتر توانایی انجام چنین کاری را دارد.
بریج چیست و چرا استفاده می‌شود؟
همان‌گونه که اشاره شد بریج (به معنای پل) یک دستگاه تحت شبکه است که برای اتصال دو یا چند شبکه به یکدیگر و ساخت یک شبکه واحد استفاده می‌شود. بریج در لایه داده مدل OSI کار می‌کند و به همین دلیل در گروه دستگاه‌های لایه 2 شناخته می‌شود. بریج برای کار در شبکه به جای آدرس‌های آیپی از مک‌آدرس دستگاه‌ها استفاده می‌کند. زمانی که دو شبکه توسط بریج به یکدیگر متصل می‌شوند، این‌گونه نشان می‌دهند که در حال کار با یک شبکه واحد هستید. در راهکار فوق هیچ تقسیم‌بندی مبتنی بر زیر شبکه وجود ندارد و به همین دلیل ترافیک به شکل مستقیم از بریج انتقال پیدا می‌کند. بریج از جدولی به‌نام جدول بریج (bridge table) استفاده می‌کند تا امکان ردیابی بسته‌هایی که از طریق بریج به مک‌آدرس مقصد ارسال می‌شوند فراهم شود. جدول فوق ساختار ساده‌ای دارد و هیچ‌گونه الگوریتم پیچیده مسیریابی در آن استفاده نشده است. همانند روترهای مجازی امکان ساخت بریج‌ها به شکل نرم‌افزاری نیز وجود دارد. به‌طور مثال، تصور کنید کامپیوتر شما دو رابط شبکه دارد و در نظر دارید آن‌ها را به یکدیگر و بر مبنای رویکرد بریج متصل کنید. در چنین شرایطی این امکان وجود دارد که از بریج نرم‌افزاری استفاده کنیم، البته به شرطی که سیستم‌عامل از چنین قابلیتی پشتیبانی کند. سیستم‌عامل ویندوز گزینه‌ای به‌نام bridge در اختیار کاربران قرار می‌دهد تا فرآیند اتصال به ساده‌ترین شکل انجام شود.
تفاوت بریج و روتر
روتر چیست؟
روتر یکی از دستگاه‌های پیچیده شبکه است که وظایف مختلفی دارد، اما وظیفه اصلی روتر مسیریابی بسته‌های داده‌ای در یک شبکه و هدایت بسته‌ها به سمت مقصد درست است. روتر در لایه شبکه مدل مرجع کار می‌کند و به همین دلیل در گروه تجهیزات لایه 3 طبقه‌بندی می‌شود. روترها ماهیتی به‌نام جدول مسیریابی دارند که شامل آیپی گیت‌وی است که از طریق آن فرآیند مسیریابی مقصد انجام می‌شود تا بسته‌ها به سمت آدرس آیپی مقصد هدایت شوند. جدول مسیریابی فوق ممکن است به شکل ایستا توسط کاربر یا مدیر شبکه یا به شکل خودکار توسط الگوریتم‌های مسیریابی ساخته شوند. زمانی‌که روتر بسته‌ای را دریافت می‌کند، بسته را درون حافظه خود بافر می‌کند و در ادامه آدرس آیپی مقصد بسته را تحلیل می‌کند. در ادامه جدول مسیریابی گیت‌وی را جست‌وجو می‌کند تا بسته را به مقصد تحویل دهد. با توجه به این‌که الگوریتم‌های مسیریابی عملکردی پیچیده دارند، در نتیجه به توان پردازشی زیادی نیاز دارند.
تفاوت‌های روتر و بریج
اکنون که با عملکرد دو دستگاه فوق آشنا شدید، وقت آن رسیده تا نگاهی به تفاوت‌های این دو دستگاه داشته باشیم. از مهم‌ترین تفاوت‌های این دو دستگاه به موارد زیر می‌توان اشاره کرد:
1. بریج یک دستگاه لایه 2 بوده و در لایه داده کار می‌کند، در مقابل روتر یک دستگاه لایه 3 است و در لایه شبکه کار می‌کند.
2. روترها برای افزایش سرعت به سراغ انتخاب بهترین مسیر برای انتقال داده‌ها می‌روند تا داده‌ها در کوتاه‌ترین زمان به مقصد برسند، در مقابل بریج چند شبکه را به یکدیگر متصل می‌کند.
3. روتر مسیریابی را بر مبنای آدرس‌های آیپی انجام می‌دهد، در حالی که بریج از مک آدرس‌ها برای اخذ تصمیمات در مورد این‌که بسته باید از چه رابطی عبور کند استفاده می‌کند.
4. روتر عملکردی هوشمندانه‌تر از بریج دارد. روتر بر مبنای الگوریتم‌های پیچیده‌ای فرآیند مسیریابی را انجام می‌دهد، در حالی بریج‌ها بر مبنای الگوریتم‌های ساده خودآموز کار خود را انجام می‌دهند.
5. بریج قادر نیست فرآیند تقسیم‌بندی شبکه را انجام دهد و تنها می‌تواند دو شبکه را به یکدیگر متصل کرده و در یک دامنه یکسان بازنشر کند. در نقطه مقابل روتر قادر به تقسیم‌بندی شبکه است.
6. بریج از پروتکل STP برای پیشگیری از بروز مشکل چرخه تکرار استفاده می‌کند، در نقطه مقابل روتر به دلیل آن‌که از الگوریتم‌های مسیریابی متعددی برای پیشگیری از بروز مشکل چرخه تکرار استفاده می‌کند، لزومی به استفاده از پروتکل فوق ندارد.
